آف دي ريڪارڊ؛تصوير سنديلو

2010ع واري مُها ٻوڏ جون ڪيئي ايذائيندڙ، ڇرڪائيندڙ ۽ شرمائيندڙ يادون آهن. ڪشمور کان وٺي دادوءَ تائين جتان جتان ٻوڏ جو پاڻي گذرندو ۽ تباهيون آڻيندو آيو اسان جو به گهڻي ڀاڱي پاڻيءَ پويان ئي سفر جاري رهيو. پهريان غوثپور دڙي سندراڻي ۽ پوءِ دين پور جو شهر جيڪو ٺل تعلقي ۾ هو، سو مڪمل طور تي پاڻيءَ ۾ ٻڏي ٻيٽ وارو ڏيک ڏئي رهيو هو. دين پور ۾ ٻيڙيون نه هلڻ ڪري مجبورن اسان پاڻ پاڻيءَ مان دينپور ڏانهن پنڌ ڪرڻ شروع ڪيو پر ڪجهه پنڌ ڪرڻ بعد هڪ ٽريڪٽر آيو، جنهن جي اڳيان ٻه ماڻهو لَڪُڻ کڻي روڊ جون حدون ٻڌائيندا پئي هليا ۽ انهن جي پويان ٽريڪٽر هلندو رهيو. چوڌاري پاڻي ئي پاڻي هو، ٽريڪٽر تي اڳوڻو سيڪريٽري شفيق کوسو به  اسان سان گڏ هو، سندس پٽ ڊرائيونگ ڪري رهيو هو، باقي اسان ٽريڪٽر جي پکن تي ويٺل هياسين. ان وقت سڀني موت اکين سان پئي ڏٺو. جڏهن ٽريڪٽر جو ساڄي پاسي وارو ٽائر روڊ کان لهي گپ ۾ گيسا ڏيڻ لڳو، ٻه ڀيرا ڊرائيور بچائڻ لاءِ ڊوهه ڏيڻ جي ڪوشش ڪئي پر ٽريڪٽر جو ٽائر هيٺ هلندوپئي ويو، سج لهي چڪو هو، چوڌاري ڪاري اوندهه ۾ رڳو پاڻي ئي چمڪي رهيو هو. ان وقت اسان سڀني سوچيو ته ٽريڪٽر تان ٽپو ڏجي پر وڏو وهڪرو هجڻ سبب اتي به بچڻ جو امڪان گهٽ ڏسي الله تي رکي ويٺاسين، نيٺ ٽيون ڀيرو ڪوشش کانپوءِ ٽريڪٽر روڊ تي چڙهي پيو ۽ سک جو ساهه کنيوسين، رات جو دين پور جي ڳوٺ ۾ رهياسين، تڏهوڪي ايم پي اي مير حسن کوسي جو بنگلو هو، جيڪو به ٻوڏ جي پاڻيءَ ۾ ٻڏل هو. مير حسن جا ڀائر شفيق کوسو ۽ انيس کوسو به گڏ هئا. بنگلي ۾ جنريٽر هليا،  بورچيخاني ۾ رڌ پچاءُ شروع ٿي ويو. بنگلي ۾ پاڻي هجڻ ڪري تمام گهڻي گهٽ ۽ ٻوسٽ هئي، هوا به بند هئي. رات جي ماني تيار ٿي ته شفيق کوسي پهريان پاڻ ماني کڻي اڪيلي سر کائڻ شروع ڪئي ۽ اسان کي چيو ته توهان به پاڻ وٺي وڃي کائو.floods-sindh-AFP11-640x480

ٻوڏ، جيتوڻيڪ مهمان ۽ ميزبان واري فرق کي جتي ڪٿي ميٽي ڇڏيو هو پر بنگلي ۽ ڳوٺ جا مالڪ هجڻ ڪري شفيق وارن کي جيئن روايتي طور مهمانن سان ورتاءُ ڪرڻ کپي ها ائين نه ڪيو. بنگلي جي ٽن ڪمرن کي استعمال لاءِ کوليو ويو هو، جن مان هڪ اسان جي حوالي، هڪ ڪمري ۾ شفيق جو فرزند ۽ ٽئين ڪمري ۾ شفيق ۽ سندس ڀاءُ رهيل هئا. ميزبانن جي ٻنهي ڪمرن ۾ ايئرڪنڊيشنڊ پئي هليا. باقي اسان جو ڪمرو جيڪو ٻنهي ڪمرن جي وچ ۾ هو، ان ۾ رڳو پکا ڏنا ويا. نانگن ۽ وڇن جي ڀئه کان اسان رات جاڳي گذاري ڇڏي. دين پور وارن کوسن جي بنگلي جي ٽئين ڳالهه اڃا به نه ٿي وسري اُها اِها آهي ته هڪ ڪراڙو چوڪيدار جيڪو بنگلي تي ٽڪيل هو، ان جا ڇت تي پاڻي مان اچي وڃي پير ۽ پنيون ڳري پيون هيون، پر دوا ته ٺهيو جڏهن صبح ويل کوسا ڀائر اسان سان گڏ نڪتا ته بنگلي مان جنريٽر کنيايون، گئس وارن چلهن جا ڪنيڪشن ڪاٽيائون، فريزر ۾ پيل منرل واٽر جون ڀريل بوتلون ته نه ڇڏيائون پر خالي به ڳنڍيون ٻڌي کنيايون. مونکي ان وقت سنڌ جا اهي زميندار ۽ ڪردار ياد اچي ويا، جن جون ذاتيون ۽ ملڪيتون ته الڳ الڳ هونديون آهن پر مهمانن، ملازمن ۽ گهر جي ڀاتين سان ورتاءُ جو انداز ۽ طريقو ساڳيو هوندو آهي. مير حسن کوسو ان وقت ايم پي اي هو، عوام کيس ووٽ ڏئي چونڊيو هو، پر ان علائقي ۾ سندس ووٽر دربدر هئا، جتان به گذرياسين اتي جھور عورتون راشن لاءِ روئينديون ۽ ٻاڏائينديون رهيون پر اسان سان گڏ انيس کوسو کين ”امان سڀ ڪجهه اوهان کي ملي ويندو“ چوندو کين آٿت ڏيندو ٽي وي جي ڪئمرا جي آڏو  پنهنجي عيبن تي ڪک رکڻ جي ڪوشش ڪندو رهيو، پر بک، دربدري ۽ مڇرن جا تپايل ٻوڏ متاثر رڙندا ئي رهيا.

 

Author: Tariq Sandilo

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *